Nu iedereen die zich uitsprak tégen de actie van de klimaatspijbelaars er inmiddels aan gewend is dat ie een ouwe zure zeikerd is, is het tijd om nog eens rustig na te denken over dit fenomeen: protestspijbelaars.
Natuurlijk ben ik niet tegen verbetering van het klimaat en bescherming van onze planeet dus als u denkt dat ik dié discussie aan ga snijden dan heeft u het mis. Ik heb echter wél mijn bedenkingen tegen spijbelen om te demonstreren in het algemeen.
Nu betrof het een protest om de overheid aan te zetten beter na te denken over het klimaat, maar wat volgt? Waar is het einde? De uitzetting van een klasgenootje. De inzet van meer middelen ten behoeve van onderwijs, zorg, politie en leger. De kleur van medewerkers van een zogenaamd uit Spanje komende persoon die veelvuldig met lekkernijen lopen te strooien? Verhoging van de salarissen van juffen en meesters?
Een kleine greep uit de vele gebeurtenissen waar we tegenwoordig allemaal wel wat van vinden. Natuurlijk hebben scholieren het recht om daarvoor de straat op te gaan, maar mogen ze daar dan ook voor spijbelen? Wat betekent dit voor de handhaving van de leerplichtwet?
Wanneer heiligt een doel de middelen? Mogen drie scholieren spijbelen om beter openbaar vervoer af te dwingen? Mag het wel als het driehonderd scholieren betreft? “De jeugd heeft de toekomst” liep iedereen toch te blaten? Waar ligt een grens, en wie bepaald die grens dan
Zijn er nog ouwe zure zeikerds die zich daarover durven buigen?