Ik heb de reputatie dat ik wat vaker uit eten ga dan menig ander dus ergens zal dat dan ook wel kloppen. Toch heb ik de laatste tijd steeds vaker spijt van zo’n gastronomische exercitie. Niets ten nadele van de kwaliteit van de maaltijd of de bediening. Die kater komt meestal een uur of vier later.
Ik kan genieten van een voorgerecht in de vorm van een lichte carpaccio. Een stukje vlees, wat salade en een gebakken piepertje. Afgemaakt met wat vanille ijs en een lekker kopje koffie.
Maar vaak breekt de hoeveelheid van een drie gangen menu me op. Eind van de avond zit ik mezelf in de weg en de rest van de nacht voel ik me als een bultrug op een zandplaat bij Texel.
Waarom moet het allemaal zo véél zijn? Ik eet écht niet door tot alle schaaltjes leeg zijn maar waarom zijn die porties zo groot? Waarom wordt er een half pond biefstuk op mijn bord geïnstalleerd terwijl anderhalf ons meer dan genoeg is? Kan dat niet wat minder?
In diverse landen kent men het “senioren menu”. Menu’s van beperkte omvang (en prijs) zodat niet de helft van het eten terug naar de keuken gaat. De “senioren-teller”, zoals de Duitsers zeggen.
Ik denk dat zo’n voordeliger senioren-menu best wel eens dé redding kan zijn voor het teruglopend restaurantbezoek. Wellicht een goede reden voor de horeca om hier eens goed over na te denken.
Die voedselverspilling; ik heb er zo langzamerhand mijn buik wel van vol.
Guido says
Dat ziet er wel héél smakelijk uit, Ger. Maar je hebt gelijk – de keuze aan de klant over laten en de prijzen daarop afstemmen.