Vijfenveertig jaar geleden heb ik wel eens een sigaretje opgestoken. Ook pijp, maar dit alles was slechts van korte duur. Mijn gezondheid, maar ook die van anderen, was reden genoeg om te stoppen met roken.
Sinds enkele jaren is een roker haast een paria in de horeca. Zelfs op het terras wordt een roker inmiddels boos aangekeken. Nu het gerechtshof in den Haag bepaald heeft dat zelfs de rookruimtes uit de horeca moeten worden verwijderd is dit voor mij de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen. Ik ben het zat. Een protest tegen de betutteling: IK GA WEER ROKEN!
Dat is ongeveer de reactie van een aantal mensen op social media nu er een nieuw donorwet is aangenomen. Een wet die zegt dat iedereen automatisch donor is mits ie aangeeft beslist geen donor te willen zijn.
Mensen die ooit hebben gekozen om donor te zijn, geven plotseling aan daar nu van af te zien. Donoren die ooit bereid waren om na hun overlijden organen af te staan zodat anderen een betere kwaliteit van leven zouden kunnen krijgen. Hoe nobel is dat?
Altijd donor geweest, figuurlijk met hart voor je medemens, en dan laat je die medemens letterlijk dood vallen uit protest tegen de politiek. Geen donor meer uit onvrede met een wet.
Ik snap dat niet. Die logica ontgaat mij geheel.
Ooit zal een hersentransplantatie wellicht mogelijk worden.
Terwijl ik besef dat dit soort mensen dan mijn donor hadden kunnen zijn, word ik nog blijer van deze nieuwe wet.
Geef een reactie