Gefeliciteerd!

Stel, u bent jarig. Namens de collega’s ontvangt u de welbekende enveloppe en reageert u blij verrast. U bedankt de gulle gevers en zegt dat ze dit écht niet hadden hoeven doen. De ongeopende enveloppe verdwijnt vervolgens in uw binnenzak.

De afgelopen weken leek het alsof iederéén jarig was. Bijna iedereen was in jubelstemming en had een enveloppe in de binnenzak. Op de prachtige enveloppe stond met sierlijke letters geschreven; “akkoord”.

Een vorig feestcomité was er in zeven weken niet in geslaagd om een passend cadeau te vinden maar de tijd begon te dringen. Maar toen ging degene die het cadeau moest overhandigen zich er zelf mee bemoeien. Hij ronselde vijf vriendjes, waarvan een aantal niet zo kritisch, en binnen twee dagen hadden ze de enveloppe gevuld. Nog net op tijd om ‘m met opgeheven hoofd te kunnen overhandigen. Ze waren zo trots als een aap met zeven staarten.

Inmiddels hebben een aantal jarigen de enveloppe geopend. Natuurlijk, je mag een gegeven paard niet in de bek kijken maar de uiterste houdbaarheid verloopt al op 12 september. Da’s feestvreugde voor de korte termijn.

De vriendengroep blijft ondertussen smakelijk lachen om die ene collega die niet mee wilde doen. Die geen bijdrage leverde aan de enveloppe. Díe collega gaf liever een “fair-trade” cadeau dan een waardeloos cadeau, maar dát mocht níet in de enveloppe. Het valt nog te bezien wie straks het laatste lacht.

Toch staat het voor mij als een paal boven water; voorlopig zijn we nog niet jarig.