Leden van de Staten Generaal.
Ik heb het gehad met u. Ik ben er helemaal klaar mee.
Van kinds af aan heb ik mezelf weggecijferd. En dat heb ik altijd naar eer en geweten gedaan. Alles draaide maar om één belang: het landsbelang.
Zo was er in de jaren ’50 dat gedoe met mevrouw Hofmans. En midden jaren ’70 dat verhaal van pappie en de firma Lockheed. Het heeft me diep geraakt. Maar mij hoorde je niet. Ik moest zwijgen.
In 1980 werd het menens. Voor het “echie”. Maar ik was er klaar voor. Ik was er aan toe. Een mooie job met kansen en uitdagingen.
Mijn taken als voorzitter van de Raad van State en mijn rol bij kabinetsformaties compenseerden de vele onbenulligheden zoals het knippen of opspelden van lintjes en het eindeloos slenteren tijdens Koninginnedag.
De laatste jaren spannen echter de kroon. Mijn man overlijdt, mijn ouders overlijden. En dan die bagger. Het gezeur over de schoonvader van Wim-Lex, mijn vermeende dubbele nationaliteit en die tv-series waarin mijn familie nog eens lekker te kakken werd gezet. En nu, onder aanvoering van die gewaterperoxideerde Limburger, wilt u dat ik alleen nog maar lintjes ga knippen?
Aan me nooit niet. Over mijn lijk. Ik kap er mee.
Wim-Lex vermaakt zich verder wel bij het IOC en Maxima gaat maar verder met haar microkredieten.
En ik? Maakt u zich over mij geen zorgen; deze oma doet voortaan de buitenschoolse opvang voor Amalia, Alexia en Ariane.
Het ga U goed,
Beatrix
Geef een reactie