Zoals Nederland tolerant schijnt te zijn, zo schijnt Frankrijk het patent te hebben op rust en relaxen: La douce France. Hoe komen ze er op: “La douce France”.
Dat Frankrijk dat, samen met Duitsland, probeert de dienst uit te maken in Europa en ver daar buiten. Dat Frankrijk dat wielrenners bespuugt en bekogelt als ze succesvol dreigen te zijn in “La grande Boucle”. Is dat wat wij verstaan onder “La douce France”?
Douce. Het Franse woord voor “zoet” of “zacht”. Wellicht dekken de woorden “soft” of “chil” de lading beter met een musette muziekje op de achtergrond. Of Joe Dassin, Gilbert Becaud, Aznavour?
De stemming wordt bruut verstoord door een stem die verslag doet van protesterende boeren. Van blokkades, lange files naar het zuiden en oververhitte mensen in oververhitte auto’s in de brandende zon. Oververhit, letterlijk maar ook figuurlijk.
La douce France?
Wat blijft er over van mijn cliché denken aan zonnige dorpspleintjes, met petanque spelende Ilja Gort look-a-likes, en de geur van baguettes. Waar zijn de tafereeltjes die Jan Brusse in lang vervlogen tijden tot ons deed komen? Ik heb geen idee.
Maar het zal me allemaal een rot zorg zijn.
Ik moet nu zorgen dat ik niets vergeet in te pakken. Dat de caravan goed beladen is. Voldoende drinken voor tijdens die eventuele file. De routekaart bij de hand, de hesjes en de alcohol test.
Ze bekijken het maar.
En dat is precies wat ik de komende weken ook eens ga doen.
In la douce France.
Geef een reactie