Als het waar is dat een man niet mag huilen, dan zal ik waarschijnlijk geen echte vent zijn. Dat ik na één dag laminaat leggen twee dagen “gebroken” door het leven strompel heeft me eerder het predikaat “mietje” opgeleverd.
Toch huil ik niet vaak. De uien in huis worden door mijn vrouw gesneden en zolang ik niet op mijn loonstrook kijk kan ik het redelijk droog houden.
De laatste keer dat ik écht gehuild heb is tien jaar geleden. Dat was het moment dat ik mijn kinderen moest vertellen dat hun vader die avond het huis voorgoed zou verlaten. Weliswaar een wel overwogen stap maar tot op heden het aller slechtste moment in mijn leven en beslist géén moment om trots op te zijn.
Het aantal echtscheidingen stijgt dit jaar fors, aldus het CBS. Vanwege de crisis. Maar de échte crisis speelt zich af op de Nederlandse televisie. Het televisieprogramma “Echt scheiden” begeleidt gezinnen tijdens de moeilijke periode rond een echtscheiding.
De kijker was ondermeer getuige van het moment dat pappa de kinderen vertelde dat ie weg zou gaan. Even later zie je de man de deur achter zich dicht trekken, de kinderen als verdoofd achterlatend. Is dit wat men bedoelt met “meer drama op de televisie”?
Maar het ergste vind ik dat er ouders zijn die aan deze wanvertoning meewerken. Dat er ouders zijn die niet alleen zichzelf maar ook hun kinderen hier aan blootstellen.
Da’s pas om te huilen.
Wat zeg ik? Om te janken!
Atty van de Brake says
Herkenbaar. Dat was ook voor mij het moeilijkste moment in mijn leven: mijn zoontje van amper 3 vertellen dat, ja wat eigenlijk, het is niet uit te leggen.
Gelukkig is het qua co-ouderschap helemaal goed gekomen. Ik heb na 10 jaar alleenstaand ouderschap besloten me te richten op deze doelgroep met een webshop. Kwam je bericht op Twitter tegen. Goed gezegd.
Groet,
Atty van de Brake
Petra says
Helemaal eens! Ook programma’s als ‘Mijn kind is te dik’ vind ik niet kunnen. Mooi verwoord Ger!