Ik kom uit een gezin van gemengde ouders. Gemengde ouders betekende dat vader en moeder een verschillend geloof hadden. Het spreekwoord zei toen nog: “Twee geloven op één kussen, daar ligt de duivel tussen.”

Dat geloof speelde niet bij ons thuis. We speelden wel eens in de speeltuin bij de paters in Meersel-Dreef. En we hebben ooit aan het graf gestaan van Monseigneur Bekkers, een katholiek “idool” in die tijd. Maar had dat iets met geloof te maken? Het één was leuk. Voor de ander had je respect, zoals nu voor Bisschop Muskens.

Maar dat was vroeger. Toen was alles beter.

Het woord “speeltuin” in relatie tot paters doet tegenwoordig de wenkbrauwen al fronsen. Laat staat dat je er je kinderen laat spelen. Het is dat het Trappistenbier nog smaakt als vroeger, anders zou dat ook al een bijsmaak hebben.

Voelde ik tot deze week nog enige sympathie voor de “Christelijke gedachte”, vanaf nu is dat toch echt godsonmogelijk geworden. Vanwege Maxime Verhagen.

Heeft Maxime vorig jaar zijn ziel, en die van het CDA, aan de PVV-duivel cadeau gedaan. Nu heeft ie het hele gedachtegoed van de PVV in zijn armen gesloten. Verhagen “heeft begrip” voor mensen die denken dat alle problemen de schuld zijn van de allochtonen. “Ook al is dat kort door de bocht”, aldus Verhagen.

Maxime “Rat” Verhagen toont weer eens zijn ware gezicht.

Heer, verlos ons van het kwade.
Geef ons heden ons dagelijks brood,
en een rattenvanger.

Amen