Ik kan me geen betere buren wensen. Althans, die aan de ene kant. We lopen bij elkaar de deur niet plat maar als het nodig is weten we elkaar wel te vinden. En dat is prima.

Afgelopen week stond de buurvouw aan de voordeur. Ze had onze hoogzwangere dochter zien lopen en had spontaan koekjes gebakken; “want daar houden zwangere vrouwen zo van”.

Twee dagen later stond buuv weer op de stoep. Verontschuldigend; “sorry dat ik stoor”, en in haar hand een pakje in cadeaupapier. Een zelf gemaakt baby jasje en een dito kinderslabbetje voor onze dochter. Is dat lief of is dat lief?

We raakten aan de praat en gaande het gesprek viel de naam Wilders. Onze buuv vond dat Geert groot gelijk had. “Je hoeft anderen geen overlast te bezorgen”. Wat? Zijn onze buren PVV-ers?.

Sinds kort hebben de buren, die aan de ene kant, een bord van de makelaar aan hun huis. Toch hoop ik dat ze van de verkoop afzien. Ik kan me geen betere buren voorstellen.

Andere buren hebben al gevraagd of ze ‘terug’ gaan? “Terug?”, had de buurvrouw gevraagd. “Ik ben hier geboren.”

Maar deze adremme opmerking is een leugentje. Onze buren zijn in Marokko geboren, in Mekka geweest, bidden vijf keer per dag en houden zich aan de ramadan. Geïntegreerd in onze samenleving met behoud van eigen cultuur.

Hoe was dat spreekwoord ook al weer over die buur en die vriend?

Liever een goede buur van verre, dan verre van een goede buur.