Ger Heimans

in 250 woorden

MENU

The Voice of Europe

20 mei 2011 3 Comments

Gelukkig, het zit er op. Het is weer voorbij. Het Eurovisiesongfestival. Vraag iemand op straat wie dit jaar heeft gewonnen en velen zullen je het antwoord schuldig blijven.

Het eerste Eurovisiesongfestival vond plaats in 1956. Het was een bedenksel van de toenmalige directeur van de Europese Radio Unie, Marcel Bezençon, geïnspireerd door het fameuze festival van San Remo.

De uitstraling van het festival is echter al lang niet meer wat het ooit geweest is. Geen springplank meer naar een internationale carrière, de liedjes zijn oubollig en hoe je het ook wendt of keert, het is en blijft een langdradige voorstelling. Maar het is vooral de jurering die voor kromme tenen zorgt. Politieke verhoudingen bepalen voor een groot deel wie de punten krijgt.

Toch zie ik nog hoop voor het Eurovisiesongfestival. Maar dan wel in een eerlijker jasje: “The Voice of Europe” (met alle credits voor John de Mol). We moeten niet zíen maar alleen hóren wat er gezongen wordt. Zonder te weten van welk land de inzending afkomstig is. Daarmee kan het festival van de Europese Radio Unie ook terug naar waar het hoort: de radio.

Maar, “The Voice of Europe”, dat is toch de bijnaam van Eddy Wally? Die belachelijke, haast aandoenlijke Vlaamse marktkoopman uit Ertvelde die zichzelf graag vergelijkt met Frank Sinatra? Jazeker, dat is zo. Het is juist daarom, dat die naam ook zo goed zou passen bij het Eurovisiesongfestival van tegenwoordig.

Want wie anders dan het Eurovisiesongfestival zelf, neemt het Eurovisiesongfestival nog wél serieus?

BredaVandaag.nl Cultuur Onzin Songfestival

De kippengaas cultuur

4 maart 2011 Leave a Comment

Ik ben niet zo’n carnavalsvierder. Nooit geweest trouwens. Ik heb menig keer de optocht gezien. Het was altijd gezellig in ‘t Ginneken. Maar om nou te zeggen dat ik carnaval vierde? Nee. Niet echt.

Toch weet ik wat de echte carnavalisten, de bouwers, bezielt. Brainstormen over hoe het thema tot uiting kan worden gebracht. Welke materialen hebben we nodig? Hoeveel is er in kas? Ruwe schetsen maken. Hoogte, breedte, gewicht, maar ook krachten en vermogens in de gaten houden. Komen draaibewegingen goed uit?

Stalen profielen en betonijzer vormen de basis. Kippengaas moet uiteindelijk de contouren vormen. De plakkers met lijn en papier zijn de plastisch chirurgen van de bouwgroep. Zij creëren. Zij scheppen.

Anderen werken met naald en draad. Uniforme kleding voor de hele groep verhoogt de kans op een hoge eindklassering. Meters stof worden verwerkt. Naaimachines ratelen. Alles lijkt mogelijk.

Na de jaarwisseling gaat de beuk er in. Het carnaval nadert; de wagen moet klaar. Als het hele gevaarte ‘in bruin’ staat, kunnen ze beginnen aan de witte ondergrond. Daarna kan het kleurrijke spuitwerk worden aangebracht: de finishing touch.

Dit weekend gaat het gebeuren. Het resultaat van noeste arbeid zal getoond worden aan het belangstellende publiek.

Ik heb respect voor wat die vele vrijwilligers ons de komende dagen gaan tonen.
Respect voor de cultuur van het volk. Cultuur die niet te zien zal zijn in het Rijks museum. En dat is maar goed ook.

De optocht blijft namelijk wél voor iedereen toegankelijk.
Zelfs bij meer dan 650 bezoekers.

BredaVandaag.nl Carnaval Cultuur Vrijwilliger

Cultureel sterfgoed

26 november 2010 Leave a Comment

Onlangs schreeuwden 100.000 mensen om cultuur. Om kunst. Letterlijk. Het is bekend; schreeuwers krijgen alle aandacht.

Mijn zachte tegengeluid vormt een schril contrast. Het zal heel wat (kunst)stof doen opwaaien. Maar het zal weinig mensen deren. Het zal wel worden overschreeuwd door reacties.

Wat mij betreft handen af van het cultureel onderwijs. De muziekscholen, de opleiding ateliers, de podia voor amateurtoneel. Handhaven op het huidige niveau graag.

Voor de beroepsmatige cultuurproducent ligt het echter iets anders. Menig lezer denkt dat als ik van mijn columns moest leven, ik geen droog brood te vreten had. Dat klopt. Daarom leek het mij raadzaam om te blijven werken. En geloof me, ik doe dat op een dermate succesvolle wijze dat ik mij van het ontvangen salaris, prima in mijn levensonderhoud kan voorzien. En die columns schrijf ik er bij.

Daar moesten mensen uit de culturele beroepsgroep ook eens over nadenken. Als er te weinig belangstelling is voor jouw ‘kunstje’, om welke reden dan ook, zou je dan niet een andere baan moeten nemen? Schilder, boetseer of musiceer er als hobby bij.  Hoeveel kolenboeren telt ons land nog? Hoeveel kleine kruideniers? Als er te weinig vraag is naar orkesten, of men wil er niet voor betalen, wat is dan het bestaansrecht van een orkest?

Natuurlijk chargeer ik de hele situatie. Dat is goed voor de discussie. Want die moet nou eindelijk eens open en eerlijk gevoerd gaan worden.

Om dat op kunstvaardige wijze te doen, zonder schreeuwen, is nog de grootste kunst van alles.

BredaVandaag.nl Cultuur

Zoek:

Selectie

Schrijfvrienden

  • Gert de Kievit
  • Ton Broekhuisen
  • Werner van Looy
Ger

Over de auteur

Ger Heimans, geboren in Breda, woonachtig in Dordrecht. Al jaren werkzaam in de IT en forenst derhalve dagelijks op en neer naar Leiden.
Schrijft over alles en nog veel meer.
Zelfs in opdracht.

Social:

Subscribe via RSS

© Copyright 2013 The Stiz Media
Latent theme powered by Genesis