Verdeelt over vijf locaties in de wereld, drijven grote hoeveelheden plastic soep. Het betreft naar schatting 100 miljoen ton afval. 80% van die troep is afkomstig van het vaste land. Tijd voor maatregelen dus.

De overheid heeft aangegeven dat er geen gratis plastic tasjes meer mogen worden verstrekt. Een prima initiatief, dus zorg ik er tegenwoordig voor dat ik altijd een opvouwbaar tasje bij me heb.

De detailhandel vindt die regel ook best, zo lijkt het. Het scheelt ze toch mooi de kosten van een plastic tasje en dat kan, zeker bij landelijke winkelketens aardig in de (milieuvriendelijke) papieren lopen.

Toen ik onlangs aan de kassa van een modewinkel stond, vroeg de kassière: “Wilt u misschien een tasje?” “Nee, dank u”, antwoordde de klant als vanzelf en stopte haar pinpas terug in haar portemonnee. Het volgende ogenblik werd het, voor de fijnwas in aanmerking komende, kledingstuk plomp verloren vóór haar op de toonbank gelegd. Onverpakt. Onbeschermd. Niet eens in een papieren zakje of iets dergelijks. Nee, pats boem, pleur het maar onbeschermd in je zelf meegebrachte shopping bag.

Wat is dat voor onzin? Maakt het niet meer uit of een aangeschaft artikel na het afrekenen, onbeschadigd en schoon, thuis aan komt? Dus die kassa-slotzin “Veel plezier er mee” is écht een holle frase?

Daar ligt je kostbare kledingstuk op de zojuist aangeschafte knolraap. Zo meteen komt er nog een doos diepvries spinazie bovenop en twee gebakken scholletjes.

Shoppen zonder plastic tasjes is prima.

En de detailhandel?
Die interesseert het geen zak.