“Jawel, hartelijk dank. Inderdaad, een hele prestatie. Zet die bloemen daar maar neer. Exclusief interview? Sorry, ik zit vanavond al bij Pauw en Witteman.”

Dat was me wat vandaag. Ik heb gisteren mijn honderdduizendste onzin E-mail ontvangen. Nee geen spam of andere anoniem verzonden E-mail. Nee, alleen de E-mails van vrienden en familie. Je weet wel, zo’n leuk filmpje, of een grappige foto. Of zo’n brief die ik snel moet doorsturen aan tien personen voor eeuwig geluk. Of een virus waarschuwing die via CNN is uitgezonden en waar Microsoft én Apple nog geen weerwoord op hebben.

Vaak is mijn gevoel voor humor veel minder dan dat van de afzender van die mailtjes. Gelukkig ben ik al, en die goed bedoelde waarschuwingen zijn vaak een HOAX (Google zelf maar even wat dat is). Maar ach, zo’n record vestig je ook niet zomaar.

Voor wie alle publiciteit rond mijn record heeft gemist; hier nog even wat ik de pers heb laten weten;
Ik heb verteld dat ik heb besloten, nu ik het record heb gevestigd, te stoppen met dergelijke E-mails. Ik zal ze niet meer (door)sturen noch lezen. De afzenders van dergelijke E-mails heb ik bedankt voor hun bijdrage en verteld dat men vanaf nu niets meer hoeft te sturen. Maar, omdat deze mensen zoveel voor mij hebben gedaan wil ik de contacten met hun wél blijven onderhouden. Gewoon, als goede vrienden.

Zo, jullie zijn weer bijgepraat.
Bedankt voor de belangstelling.

Ik neem er nog één en we bellen nog.