Ger Heimans

in 250 woorden

MENU

Why, why-ai-lawaai?

4 februari 2015 Leave a Comment

TrijntjeVooraf schrijven over een songfestival liedje is als Russische roulette. Of je hebt een vooruitziende blik en slaat de spijker op z’n kop. Of je gaat voor gaas en slaat de plank volledige mis. Ik neem het risico.

Wat is dat toch? Dat je als artiest zo graag wil deelnemen aan het Eurovisie songfestival, dat je er al je principes voor overboord gooit? Je hebt een mooie carrière, wordt gezien als één van de beste zangeressen van ons land en hebt gewerkt met iconen als Herbie Hancock en Burt Bacharach. Je bent zelfs onmisbaar als het gaat om het begeleiden en coachen van nieuw talent. En nou laat je jezelf sturen naar een evenement dat bol staat van wanstaltige liedjes en nationalistische vriendjespolitiek. Waarom?

Nederland zit in the winning mood. Hoe mooi zou het zijn als we die positieve flow konden vasthouden? Anouk bleef zich zelf, en kwam met een verpletterende song in de spotlights. The Common Linnets? Het lied was al “opvallend”, de artiesten niet minder en de regie zorgde tijdens de uitzending voor de finishing touch. Maar, dan nu, The Netherlands with “Traincha”.

Hoe diep kan je zinken Trijn? Waarom nou een liedje waar zelfs Sieneke nog haar neus voor zou ophalen? Waarom nou terugvallen op een Maywood-achtig “Why, why-aiaiai, why-aiaiai” in plaats van de lijn doorzetten van verrassend opvallende muzikale meesterwerken? De lijn die Nederland na lange tijd uit dat diepe dal trok?

Wat mij betreft staat deze Trijn écht op het verkeerde spoor.

Delen:

GerHeimans.nl Songfestival

The Voice of Europe

20 mei 2011 3 Comments

Gelukkig, het zit er op. Het is weer voorbij. Het Eurovisiesongfestival. Vraag iemand op straat wie dit jaar heeft gewonnen en velen zullen je het antwoord schuldig blijven.

Het eerste Eurovisiesongfestival vond plaats in 1956. Het was een bedenksel van de toenmalige directeur van de Europese Radio Unie, Marcel Bezençon, geïnspireerd door het fameuze festival van San Remo.

De uitstraling van het festival is echter al lang niet meer wat het ooit geweest is. Geen springplank meer naar een internationale carrière, de liedjes zijn oubollig en hoe je het ook wendt of keert, het is en blijft een langdradige voorstelling. Maar het is vooral de jurering die voor kromme tenen zorgt. Politieke verhoudingen bepalen voor een groot deel wie de punten krijgt.

Toch zie ik nog hoop voor het Eurovisiesongfestival. Maar dan wel in een eerlijker jasje: “The Voice of Europe” (met alle credits voor John de Mol). We moeten niet zíen maar alleen hóren wat er gezongen wordt. Zonder te weten van welk land de inzending afkomstig is. Daarmee kan het festival van de Europese Radio Unie ook terug naar waar het hoort: de radio.

Maar, “The Voice of Europe”, dat is toch de bijnaam van Eddy Wally? Die belachelijke, haast aandoenlijke Vlaamse marktkoopman uit Ertvelde die zichzelf graag vergelijkt met Frank Sinatra? Jazeker, dat is zo. Het is juist daarom, dat die naam ook zo goed zou passen bij het Eurovisiesongfestival van tegenwoordig.

Want wie anders dan het Eurovisiesongfestival zelf, neemt het Eurovisiesongfestival nog wél serieus?

Delen:

BredaVandaag.nl Cultuur Onzin Songfestival

Zoek:

Selectie

Schrijfvrienden

  • DJ Grootenboer (Twitter-Cop)
  • Gert de Kievit
  • Laura Vlaanderen
  • Ton Broekhuisen
  • Werner van Looy
Ger

Over de auteur

Ger Heimans, geboren in Breda, woonachtig in Dordrecht. Al jaren werkzaam in de IT en forenst derhalve dagelijks op en neer naar Leiden.
Schrijft over alles en nog veel meer.
Zelfs in opdracht.

Social:

Subscribe via RSS

© Copyright 2013 The Stiz Media
Latent theme powered by Genesis