Ger Heimans

in 250 woorden

MENU

Pas op, breekbaar!

24 juli 2016 Leave a Comment

Foto: Leo van HamDe afgelopen jaren kwam ik regelmatig bij mijn oom, een jongere broer van mijn vader. Een man van negenentachtig jaar. Sinds vijf jaar weduwnaar, geen kinderen. Niet de gemakkelijkste man meer, dus dan wordt het van lieverlee stil om je heen.

Met het verstrijken van de jaren, werden de gesprekken in de aanleunwoning steeds moeizamer. Toch zorgde een handje vol neven en nichten dat er regelmatig bezoek was. Oom ervaarde dat anders: “ik zie nooit iemand”.

De maaltijden in het huis waren veel te duur, voor de hoeveelheid die hij at. De wijkverpleegster moest van zijn steunkousen afblijven en men hoefde ook geen vrijwilliger op hem af te sturen voor afleiding want hij was niet van plan om vrijwilligers bezig te houden. Daar zochten ze maar een ander voor.

Nadat ie op straat was “gevonden” was ie letterlijk en figuurlijk, volledig de weg kwijt. Er was niets meer over van die ondernemer met een extreme passie voor bloemen. De dagen in het verpleeghuis bracht ie door in onbereikbare stilte. Zo breekbaar.

De afgelopen week zette ik wat herinnering op papier. Herinneringen aan mijn oom. Een soort column, maar toch anders. Het schrijven ging me gemakkelijk af maar ik zou nu ook vóórdragen. Lezen uit eigen werk zogezegd.

Spreken, in een serene ambiance met toehoorders. Omlijst door zorgvuldig gekozen muziek. Van achter een spreekgestoelte met microfoon en een immense kandelaar met brandende kaarsen.
Bij een kist, bedekt met bloemen.

Oom en ik hadden blijkbaar meer gemeen dan ik dacht.

Zo breekbaar.

GerHeimans.nl breekbaar column Uitvaart

De reünie

4 november 2011 Leave a Comment

Naar mate je ouder wordt lijkt het of je steeds vaker terug kijkt naar het verleden. Vaker terug denkt aan de mensen die je ooit hebt ontmoet. De ultieme gelegenheid hiervoor is natuurlijk een reünie.

De afgelopen drie maanden ben ik elke maand wel een keer op zo’n reünie geweest. Een treffen van verre familie, oud-collega’s, of anderen die je al jaren niet meer hebt gezien.

“Weet je nog? Tjonge jonge, dat waren nog eens tijden”. Ja, inderdaad. Vroeger moet het dus écht beter zijn geweest, want die anderen zeggen het ook. Vroeger, toen je poepen nog met een lange “oe” schreef, dat is lang geleden.

“Hoe is het trouwens met tante Leentje en ome Willem? Ik kom er eigenlijk nooit meer. Je hebt allemaal je eigen leven hè. Het is geen onwil, maar het komt er gewoon niet van.”

“Wist jij eigenlijk dat Theo onlangs is overleden? Een boom van een vent, maar in twaalf maanden niets meer van over. En nog geen zestig aar oud. Nee, stel niets uit tot aan je pensioen. Je moet nu genieten, straks kan het misschien niet meer.”

“Wel leuk dat we elkaar weer eens ontmoeten. We moeten eens wat vaker bij elkaar komen. Inderdaad, je hebt gelijk. We houden contact.”

Je krijgt heel wat inzichten tijdens zo’n reünie. Verhelderend, relativerend, en niet eens ongezellig, zo met een kopje koffie en droge plak cake.

Maar wat is het jammer, dat dit soort reünies alleen na afloop van een uitvaart plaatsvinden.

 

BredaVandaag.nl Reünie Uitvaart

Zoek:

Selectie

Schrijfvrienden

  • Gert de Kievit
  • Ton Broekhuisen
  • Werner van Looy
Ger

Over de auteur

Ger Heimans, geboren in Breda, woonachtig in Dordrecht. Al jaren werkzaam in de IT en forenst derhalve dagelijks op en neer naar Leiden.
Schrijft over alles en nog veel meer.
Zelfs in opdracht.

Social:

Subscribe via RSS

© Copyright 2013 The Stiz Media
Latent theme powered by Genesis