Vandaag voelen velen van ons zich een beetje Braziliaan.
Niet vanwege hun genetisch bepaalde gevoel voor dans en muziek. Voor “ons” is het vandaag “the day after” net als gisteren voor de Braziliaan. Huilen met de pet op.
Sommigen van ons voelen zich vandaag een beetje Braziliaan, tegen wil en dank natuurlijk.
Als we eerlijk zijn hadden we ons nu veel liever Duits gevoeld.
Duits ja, ondanks die diep gewortelde “haat” sinds 1974.
Want wat bewonderen we die Duitsers.
Die Duitsers die altijd maar doorgaan. Doorgaan tot het laatste fluitsignaal al moeten er vijf verlengingen achter elkaar worden gespeeld.
Die Duitsers die een elftal hebben waarvan élke speler supervoetbal speelt, niemand uitgezonderd, en elke speler haast op elke positie zou kunnen spelen.
Wat bewonderen we die Duitsers maar we krijgen het de bek niet uit.
Het kan geen toeval zijn dat we elke wedstrijd van ons nationale team aanvangen met de gevleugelde woorden “ben ik van Duitsen bloed”. Arjan Robben heeft de afgelopen tijd zelfs geprobeerd om zich de zo verguisde Duitse Schwalbe eigen te maken en dat lukte hem af en toe best aardig. En wat de kranten omschreven als “Oranje glorieert” had eigenlijk ook wel wat weg van Duitse mazzelarij.
Het Nederlands elftal heeft een mooi toernooi gespeeld.
Hou die bewondering voor Louis nou eens vast, ook als die gouden pik straks weer die arrogante eikel is.
Tot ziens WK, hallo Tour de France.
Eindelijk zijn we van die oranje tompoucen af, doe mij straks maar een croissantje.
Dat ondervond de zestigjarige Djee van Suijlekom afgelopen zondag, toen ie door duizenden Feyenoord supporters hartstochtelijk werd toegezongen. Djee, ernstig ziek en fervent Feyenoord supporter, bracht zijn laatste bezoek aan “de Kuip”. Ook de aanwezige PSV supporters deden oprecht mee aan dit indrukwekkende eerbetoon. “You’ll never walk alone” uit duizenden kelen, in een kolkende Kuip. Kippenvel.
Dit stukje is bedoeld voor “het legioen van analfabetische cultuurbarbaren, dat naast het zetten van kruisjes op het totoformulier nog net in staat is geweest om een simpel SMS’je te versturen”.
Zo niet mijn broer. Die heeft door de jaren heen, alle pieken en dalen met NAC wel zo’n beetje meegemaakt. Zelfs zijn trouwreportage is op het hoofdveld achter “de Cordial” geschoten, dus dat zegt genoeg.
De vijf burgemeesters van de beoogde speelsteden voor het wereldkampioenschap voetbal 2018/2022 maakt het allemaal niets uit. In een brief schrijven zij bereid te zijn 504 miljoen euro voor hun rekening te willen nemen van de benodigde 840 miljoen die dat toernooitje voor verwende rijke jongetjes moet gaan kosten. Saillant detail: de gemeenteraden van deze steden weten nog van niets, noch hebben zij er goedkeuring aan gegeven.