Vroeger zat “Jan met de pet” in het ziekenfonds, en alle anderen verzekerden zich “particulier”. Per 1 januari 2006 werd onze natie verblijd met een níeuw zorgstelsel.

Nu, zou het allemaal anders gaan. Beter. Eerlijker.
Iedereen één zelfde basisverzekering voor een zelfde premie. Wie extra luxe en comfort wenste moest dat zelf bijverzekeren.

Er ontstonden twee typen zorgpolissen: de naturapolis en de restitutiepolis.

Vanuit de naturapolis vergoedt de verzekeraar volledig en híj betaalt jouw zorgverlener. Deze zorgverlener moet dan wel een contract hebben met jouw zorgverzekeraar. Bezoek je een niet-gecontracteerde zorgverlener dan wordt slechts 80% vergoed.

Vanuit de restitutiepolis, betaal jij zélf de zorgverlener en ontvang je maximaal de wettelijke of marktconforme vergoeding terug. Rekent de zorgverlener meer, dan pas je zélf het verschil bij.

In beide situaties had je in meer of mindere mate de vrije keuze van zorgverlener. Een keuze gebaseerd op vertrouwen en nabijheid.

De macht van de zorgverzekeraar wordt echter steeds groter en hij misbruikt die macht steeds vaker. Veel zorgverleners voelen zich daardoor genoodzaakt om geen contract meer met de zorgverzekeraar te tekenen. Met alle gevolgen voor u, de verzekerde.

Momenteel behandelt het kabinet het voorstel van de minister van volksgezondheid: zorgverzekeraars hoeven straks niets meer te vergoeden als u gebruik maakt van niet-gecontracteerde zorgverleners. De verzekeraar bepaalde al hóe u behandeld werd en straks dus ook nog door wie.

Ik ben blij dat mijn zorgverzekering geregeld is, al twijfel ik of ze mij nog kunnen helpen.
Ik ben inmiddels dood ziek van dit kabinet.