Vakantieherinneringen

De zomervakantie nadert met rasse schreden. Ik denk terug aan de tijd dat ik nog “grote” vakantie had. Ging u ook naar de Speelinstuif?

Het moet eind jaren ’60 geweest zijn, wellicht begin jaren ’70. De lagere schooljeugd van Breda leefde zich helemaal uit in de Speelinstuif. Eerst nog in stadsschouwburg Concordia, later verhuisde het hele spektakel naar het veel modernere Turfschip aan het Chasséveld.

Onder de bezielende leiding van Geert Gielen, verzorgden tientallen vrijwilligers, drie weken lang, het vertier voor de Bredase jongeren. Linoleum snijden, figuurzagen, koekjesbakken op een echt gasfornuis, typen op de schrijfmachine en racen op die super lange racebaan. Wat een contrast met de huidige virtuele wereld van Playstation en Nintendo 3DS.

Ik herinner me agent Buurmans waarbij je aan de hand van dia’s, verkeerssituaties moest beoordelen en de volgorde van voorrang moest intoetsen in een kastje met knoppen. Wie alles goed had kreeg een poster van Veilig Verkeer Nederland of zoiets.

En Piet Dekkers. Een lange, magere, ietwat goeiige oude man, met wie je een uurtje mocht vissen in de Wilhelminavijver. Die vijver zat barstens vol vis, maar behoorde toe aan de bejaardenbond. De Speelinstuif was de enige mogelijkheid voor mij om daar te mogen vissen. Voorn en bliek in overvloed.

Soms denk ik “die jongen van de racebaan” te herkennen op het station van Dordrecht. Maar de Speelinstuif is niet meer. Het Turfschip evenmin. Wellicht zijn ook een aantal van bovengenoemde personen ons inmiddels ontvallen. Maar die herinnering blijft. Elke zomervakantie weer.