Momenteel zijn de dagen koud, nat, en veel te donker. Niet vreemd, in deze tijd van het jaar, maar toch. Ik weet het, ook dit seizoen heeft zo zijn charmes maar het is niet aan mij besteed. Ik denk al aan de zomer. Ik wil weer weg met de caravan.
Het is nu tijd om te zoeken naar mooie bestemmingen voor straks. Naar díe plekjes die nog niet ontdekt zijn door het massatoerisme. Een camping die aan bijna al mijn wensen kan voldoen. Een camping met “mooi weer garantie” natuurlijk.
Maar terwijl ik google naar paradijselijke plekjes, kom ik berichten tegen van minder plezierige aard. Ik zie ’s avonds de nieuwsberichten. Onwillekeurig vraag ik me af: “Waar kan ik heen?”
Net zoals de Nederlandse band “Het goede doel” dat jaren geleden al deed, maak ik een lijstje van mogelijke bestemmingen. Henk en Henk twijfelden over België. Ik niet. België staat namelijk niet op mijn lijstje. Nee, ik twijfel over Frankrijk. Kan ik nog genieten in Frankrijk? Onbezorgd, als voorheen?
Ik geloof niet dat ik de enige ben die zich heen en weer beweegt tussen “we laten ons niet leiden door terrorisme” en “we kunnen het niet ontkennen”. Dus vraag ik me af: “waar kan ik heen?”
Moeten we dan maar níet op vakantie en de caravan in de stalling laten? Natuurlijk niet. Maar het is wel zaak om achterblijvers goed te informeren over je verblijf in het buitenland.
Ondertussen vraag ik me wel af, of er leven is op Pluto?
Geef een reactie