Ger Heimans

in 250 woorden

MENU

Waarheen? Waarvoor?

22 augustus 2010 6 Comments

Twintig jaar geleden was haar eerste schooldag. Aan het handje door dat grote hek, begeleidt tot in de klas. De eerste stapjes, samen op weg. Maar waarheen?  En waarvoor?

Aanvankelijk ging het haar gemakkelijk af. Na de basisschool vervolgde ze haar weg naar het VWO. Daar kwam het aan op zelfstandigheid en ijzeren discipline. Hoge cijfers waren niet meer zo vanzelfsprekend. Het koste moeite. De buitenlandse talen nekten haar steeds weer. Nee, ze was geen talen mens.

Haar gezondheid liet het soms wel eens afweten. Haar ouders gingen uit elkaar en haar opa overleed. Drama’s die het er niet gemakkelijker op maakten maar ze ging door. Ze blokte voor elk punt, studeerde voor wat ze waard was en na zes jaar was ook deze horde genomen.

De keuze was gemaakt; ze ging farmacie studeren. Noodgedwongen moest ze op kamers. Utrecht werd haar domicilie. Ongewild, weg uit haar vertrouwde Brabantse omgeving. En op zaterdag een baantje, als bijdrage in de kosten. Zelf verantwoordelijk voor studie en welzijn. Het viel niet mee. Soms een herkansing, dan weer tegenwerking van “bureau studiezaken” of het openbaar vervoer. De studie was prioriteit nummer één en soms vergat ze wel eens te leven. Soms vergat ze wel eens te genieten. Maar het einddoel kwam in zicht.

Komende week ontvangt ze haar diploma. Straks is ze “doctorandus”. “Master of Science” heet dat tegenwoordig. Nu nog een baan.

Kleine meisjes worden groot.

Maar haar vader zal trots zijn. Dat weet ik zeker.
Want die vader, dat ben ik.

GerHeimans.nl Baan Respect Zorgen

Comments

  1. Mark Döderlein de Win says

    24 augustus 2010 at 11:07

    Ger,

    Van harte met je dochter.
    Leuk verhaal weer.
    gr mark

  2. Karin says

    22 augustus 2010 at 20:35

    En terecht dat je apetrots bent!!!

  3. Martijn Rijk says

    22 augustus 2010 at 19:53

    Mooi geschreven Ger.

    Ik hoop over een aantal jaar ook zo’n terugblik te kunnen schrijven over mijn kids!

  4. Andre says

    22 augustus 2010 at 15:48

    Gefeliciteerd. Mijn kinderen zijn nog niet zo ver (9 en 7), maar het begin herken ik ook heel goed.

  5. Corrie says

    22 augustus 2010 at 15:06

    Wat een herkenbaar verhaaltje Ger. Ik ben niet de vader. Wel zo’n moeder van dochters. En trots. Ik noem dat ook wel ‘klein geluk’ . Of is ‘groot geluk’ beter?

    Ik lees je graag. Corrie

  6. Laura says

    22 augustus 2010 at 15:03

    WOW, wat mooi! En wat zal je dochter blij zijn met deze woorden!

Geef een reactie Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Zoek:

Selectie

Schrijfvrienden

  • Gert de Kievit
  • Ton Broekhuisen
  • Werner van Looy
Ger

Over de auteur

Ger Heimans, geboren in Breda, woonachtig in Dordrecht. Al jaren werkzaam in de IT en forenst derhalve dagelijks op en neer naar Leiden.
Schrijft over alles en nog veel meer.
Zelfs in opdracht.

Social:

Subscribe via RSS

© Copyright 2013 The Stiz Media
Latent theme powered by Genesis