Onlangs stond ik een weekendje op naturistencamping Athena. Het betreft hier een verenigingsterrein dus een lidmaatschapskaart van een naturistenvereniging óf van de Naturisten Federatie Nederland is een vereiste.
Dit paradijselijke stuk bos biedt alles wat een mens zich kan wensen. Rust, stilte, natuur, privacy, noem het maar op of het is er in ruime mate aanwezig.
Een heerlijk zwembad, een mooie sauna, sanitair (helaas met muntjesautomaat), en ruime gelegenheid voor sport, spel en recreatie. En toen raakte ik het spoor een beetje bijster.
Na dat we geïnstalleerd waren en de eerste kop koffie hadden ingenomen, besloten we een ommetje te maken over de camping. Velden voor passanten, velden voor stacaravans, paadje links, laantje rechts en voor ik het wist had ik geen idee meer welke kant ik op moest. Dat zijn van die momenten dat je een moord zou doen voor bewegwijzering maar helaas, dat is het enige waar het op camping Athena wél aan ontbreekt.
De dame aan de receptie is overigens de vriendelijkheid zelve. Helaas kon ik dat niet van iedereen zeggen. Een vriendelijk “goedemorgen” werd maar zelden dito beantwoord. Zo bekroop me toch het gevoel, zonder toestemming, andermans territorium te zijn binnen gedrongen en dat is jammer.
Inmiddels konden ze mijn bloed wel drinken, daar onder de bomen in Ossendrecht.
En dat deden ze dan ook in ruime mate, die muggen, steekvliegen en horzels.
En ik? Ik doe natuurlijk geen vlieg kwaad.
Ik schrijf gewoon mijn stukje en kom graag nog eens terug.
Tenminste, als het mag.
Geef een reactie